سایز استخوان‌های تیبیا و فیبولا به تنهایی تنها عامل تعیین‌کننده شکل و ظاهر ساق پا نیستند، بلکه سایز و حجم عضلات نیز نقش مهمی در ابعاد ساق پا ایفا می‌کنند. ممکن است به دلیل اختلالات رشد مانند فلج اطفال، استخوان‌ها یا عضلات ساق پا به طور کامل شکل نگیرند. برخی افراد علیرغم انجام ورزش‌ها و تمرینات سنگین، رشد مناسب در ساق پا را تجربه نمی‌کنند، و برخی دیگر نیز به دلیل محدودیت زمانی قادر به انجام تمرینات مورد نیاز نیستند. با استفاده از روش‌هایی مانند تزریق ژل یا چربی، و یا کاشت پروتز، می‌توان ساق پا را به طریقه‌ای که بزرگتر و چاق‌تر به نظر بیاید، تغییر داد.
عضلات ساق پا را به سختی می‌توان تقویت و برجسته کرد. زنان و مردانی که به دلیل عوامل ژنتیکی، بیماری یا آسیب‌دیدگی‌های قبلی، ساق پای لاغری دارند ممکن است تمایل به چاق کردن ساق‌های خود داشته باشند. با انجام فرایندهای چاقی ساق پا می‌توان ظاهر ساق‌های پا را جذاب‌تر و حجیم‌تر کرده در حالی که نمی‌توان با ورزش کردن به این اهداف دست یافت.
متقاضیان
متقاضیان چاق کردن ساق پا ممکن است به دلایل مختلفی تمایل به انجام این روش‌ها داشته باشند اما به طور عمومی بیماران باید از نظر سلامتی در وضعیت مناسبی قرار گرفته باشند و انتظارات واقع‌بینانه‌ای نسبت به نتایج حاصل از این فرایندها داشته باشند. فرایندهای چاق کردن ساق پا برای افرادی که به بیماری‌های عصبی عضلانی، ناهنجاری‌های فیزیکی، آتروفی عضلانی یا آسیب‌دیدگی قبلی مبتلا هستند می‌تواند گزینه مناسبی باشد. مردان و زنانی که که در عضله‌سازی در ساق پا مشکل دارند و از ظاهر ساق پای خود راضی نبوده و تمایل دارند که ظاهر و برجستگی‌های ساق پای آنها زیباتر و جذاب‌تر شود می‌توانند این فرایند را انجام دهند.
مزایا
استفاده از پروتزهای ساق پا می‌تواند به تصحیح ظاهر ساق‌ها کمک کند. این پروتزها قادرند حجم ساق‌ها را افزایش داده و آنها را به طور دقیق‌تر و مشخص‌تر نمایند. عموماً مردان از این درمان برای افزایش حجم عضلات استفاده می‌کنند، در حالی که زنان برای افزایش تعادل آناتومیکی با ران‌های خود از آن استفاده می‌کنند تا ساق‌هایشان با ران‌هایشان بهتر تطبیق یابند.
برجسته‌سازی ساق پا ممکن است به منظور بهبود ظاهر ظاهری انجام شود، اما همچنین می‌تواند به منظور تصحیح مشکلات و نقایص مادرزادی نیز انجام شود. به عنوان مثال، در برخی بیماری‌ها که با چاق کردن ساق پا قابل تصحیح هستند، از این روش استفاده می‌شود. با چاق کردن ساق پا، می‌توان تعادل بهتری در عضلات ساق پا ایجاد کرد.
اسپینا بیفیدا (مهره شکاف‌دار) یک نقص مادرزادی ژنتیکی است که بر رشد سیستم عصبی اثر گذاشته و می‌تواند قدرت حرکتی بیمار را مختل کند. با چاق کردن ساق پا می‌توان بیماری‌هایی که باعث می‌شوند یک ساق پا به دلیل مشکلات عصبی از ساق دیگر کوچک‌تر شده باشد را اصلاح کرد. با این کار می‌توان تعادل را به ساق‌های پا بازگرداند.
پاچنبری نیز یک نقص مادرزادی است که باعث می‌شود که پاها در یک نقطه بچرخند به صورتی که پاشنه پا یا انگشت شست پا به سمت داخل برمی‌گردند. در برخی موارد، این بیماری می‌تواند بر چگونگی رشد عضلات و کوچک‌تر شدن یک عضلات نسبت به عضله دیگر تأثیر بگذارد. با انجام چاق کردن ساق پا می‌توان تعادل آناتومی طبیعی را به پاها بازگرداند.
مشاوره
پزشکان در خلال جلسه مشاوره سوابق پزشکی بیمارانرا مورد بررسی قرار می‌دهند. در این جلسه پزشک می‌تواند وضعیت فعلی ساق پای بیمار را ارزیابی کرده و در مورد روش‌های درمانی که می‌تواند به بیمار در دست‌یابی به نتایج مطلوب کمک کند صحبت و تبادل نظر نماید. در جلسه مشاوره بیمار نیز این فرصت را می‌یابد تا اهداف و انتظارات خود را از درمان بیان کرده و سؤالات خود را از پزشک بپرسد. پزشک در این جلسه در مورد مزایا، اقدامات احتیاطی، واکنش‌های درمانی، عوارض جانبی، روش‌های درمانی و اطلاعات مهم دیگر با شما صحبت می‌کند.
اقدامات درمانی
تزریق ژل
فیلرهای حاوی اسید هیالورونیک که برای رفع چین و چروک‌ها به کار برده می‌شوند برای چاق کردن ساق پا نیز می‌توانند مورد استفاده قرار گیرند. به هر حال، برای چاق شدنساق پا می‌توان از انواع دیگر ژل که ویسکوزیته بالاتری دارند نیز استفاده کرد. پس از حدود دو سال این ژل‌ها جذب بدن شده و برای حفظ نتایج باید تزریق تجدید شود. ما انجام این روش درمانی را برای کسانی که تمایل به داشتن ساق‌های شکیل‌تر دارند اما نمی‌خواهند از روش‌های با اثر دائمی استفاده کنند توصیه می‌کنیم.
از آنجا که ژل‌ها از فرایند طبیعی بدن استفاده کرده و تجزیه شده و جذب بدن می‌شوند احتمال برگشت‌پذیری و رد آنها توسط بدن کم است. احتمال سفت شدن ژل در زیر پوست کم است اما باید اقدامات پس از تزریق مانند ماساژ سخت ناحیه تحت درمان برای پیشگیری از بروز این حادثه مورد توجه قرار گیرد.
تزریق چربی
با تزریق چربی خود بدن نیز می‌توان اقدام به چاق شدن ساق‌های پا نمود. در این روش از انتقال چربی استفاده می‌شود. نتایج حاصل از به کار بردن این روش درمانی کاملاً طبیعی است. از آنجا که در این روش از چربی‌های اضافی قسمت‌های دیگر بدن استفاده می‌شود احتمال برگشت و رد عمل بسیار پایین است. تنها عیب این روش این است که میزان چربی باقیمانده قابل پیش‌بینی نیست.
پزشک یک شکاف کوچک در ناحیه که باید چربی آن برداشته شود ایجاد کرده و با روش‌های استریل یک کانولا که به یک سرنگ متصل شده است را به دقت برای استخراج چربی به کار می‌گیرد (لیپوساکشن). در این روش زمانی که به اندازه کافی چربی از ناحیه اهداکننده برداشته شد، چربی‌ها تخلیص می‌شوند. سلول‌های چربی در یک سرنگ کوچک قرار داده شده که بعداً در ناحیه تحت درمان تزریق شوند. سپس ناحیه گیرنده که در این درمان ساق پا است برای تزریق چربی آماده می‌شود. پزشک یک سوزن یا کانولا که به دقت طراحی شده است را در شکاف ایجاد شده در محل درمان قرار داده و چربی را تزریق می‌کند.
خطرات احتمالی
روش تزریق چربی، خطراتی را که ممکن است عمل‌های جراحی داشته باشند به همراه ندارد. اسکارهای کوچک و ناراحتی‌های جزئی پس از انجام فرایند وجود خواهد داشت. شما باید به مدت ۳ تا ۴ هفته از پوشش‌های مخصوصی استفاده کنید. شما بلافاصله پس از انجام تزریق قادر به راه رفتن بوده و می‌توانید پس از ۳ تا ۵ روز به فعالیت‌های روزمره خود بپردازید. پس از ۲ تا ۴ هفته شما قادر به حضور در باشگاه ورزشی هستید.
پروتز
پروتزهای ساق پا که از سیلیکون ساخته شده‌اند نرم و جامد هستند. این پروتزها نرم اما سخت هستند و عضلات ساق‌ها را ورزیده نشان می‌دهند. پروتزهای ساق پا در سایزهای مختلفی ساخته شده که متناسب با هر ساق پایی می‌توان از آنها استفاده کرد. یک الگوی ثابت برای تمام پروتزها وجود ندارد. سایز شما بررسی شده و در جلسه قبل از انجام عمل، پروتز مناسب شما مشخص می‌شود. همه عمل‌های جراحی با خطرات و عوارض جانبی احتمالی همراه هستند. همیشه احتمال بروز عفونت یا عوارض ناشی از بیهوشی وجود دارد. عوارض جانبی بسیار شدید پس از کاشت پروتز ساق پا به ندرت اتفاق می‌افتد. در موارد نادر، خونریزی یا جابجایی پروتز ممکن است اتفاق بیفتد. در موارد بسیار نادر ممکن است پروتز کاشته شده باعث تضعیف عضله مجاور در ساق پا شود.
هزینه
هزینه کلی چاق کردن ساق پا به عوامل مختلفی مانند مواد مورد استفاده و روش درمانی به کار برده شده و میزان گستردگی درمان بستگی دارد.
