درمان و رفع خشکی پوست و علت‌های آن

بطور معمول خشکی پوست جدی نمی‌باشد اما می‌تواند ناراحت‌کننده و ناخوشایند باشد و موجب ایجاد خطوط ریز و چین و چروک شود. خوشبختانه عوامل محیطی که حداقل تا حدودی قابل کنترل هستند دلیل بیشتر موارد خشکی پوست صورت هستند. این عوامل شامل هوای گرم یا سرد، رطوبت کم و آب‌تنی در هوای گرم می‌باشند. مشکلات مزمن یا شدید خشکی پوست ممکن است نیاز به معاینه توسط یک پزشک متخصص پوست داشته باشند.

دلایل خشکی پوست

خشکی پوست می‌تواند به دو دسته عوامل داخلی و خارجی تقسیم شود و دلیل خشکی پوست در همه افراد یکسان نیست. عوامل خارجی معمولاً علت‌های شایعی برای خشکی پوست هستند و درمان آنها نسبتاً آسان‌تر است. این عوامل خارجی شامل هوا با سرما و رطوبت کم، به خصوص در فصل زمستان و در محیط‌هایی که از سیستم‌های گرمایش مرکزی استفاده می‌شود، می‌باشند. عوامل داخلی شامل وضعیت کلی سلامتی، سن، ژنتیک، سابقه خانوادگی و وجود بیماری‌های دیگر مانند درماتیت آتوپیک می‌باشند. به طور خاص، افراد مبتلا به بیماری‌های تیروئیدی بیشتر در معرض خشکی پوست قرار می‌گیرند.

عوامل خارجی که موجب خشکی پوست می‌شوند عبارتند از:

• شست‌شوی بیش از حد با صابون‌های تند
• استفاده‌ی مفرط از ضدعفونی‌کننده‌ها و مواد شوینده (الکل)
• هوای سرد
• رطوبت کم

با اینکه حمام گرفتن به پوست آب اضافه می‌کند، تبخیر این آب بعد از اتمام حمام منجر به خشکی پوست می‌شود. پوستی که بعد از حمام گرفتن بیش از حد سفت باشد ممکن است نشان‌دهنده‌ی از بین رفتن زیاد روغن طبیعی پوست باشد.

یکی از شایع‌ترین عوامل ایجاد خشکی پوست استفاده‌ی مداوم از صابون‌های تند است. نوع صابون ممکن است تاثیر زیادی بر خشکی پوست داشته باشد. صابون یک ماده‌ی امولسیون‌کننده است که روغن‌های موجود بر روی پوست را از بین می‌برد. هرچه پوست بیشتر با صابون شسته شد، روغن بیشتری از بین می‌رود و نهایتاً منجر به پوست خشک‌تر می‌گردد. استفاده‌ی بیش از حد از صابون‌ها می‌تواند خشکی پوست را بدتر کند.

علاوه بر این خشکی پوست ممکن است در صورت استفاده‌ی نادرست از مرطوب‌کننده‌ها یا انتخاب مرطوب‌کننده‌ی نامناسب ادامه داشته باشد یا بدتر شود. گاهی اوقات جنس لباس‌های مختلف نیز می‌تواند بر خشکی پوست تاثیر بگذارد. برخی مواد مانند پشم یا الیاف مصنوعی موجب تحریک پوست و بدتر شدن خشکی آن می‌گردند.

خشکی پوست ممکن است در اثر مصرف برخی داروها نیز ایجاد شود. برای مثال داروهایی جهت فشار خون بالا، کلسترول بالا، حساسیت و آکنه از این دسته‌اند. گاهی اوقات مشکلی خشکی پوست می‌تواند نشانه‌ای از یک شرایط پزشکی داخلی باشد. برای نمونه افزایش سن بطور طبیعی می‌تواند اشخاص را مستعد ابتلا به خشکی پوست کند. بعلاوه، اگزما، پسوریازیس، دیابت، کم‌کاری تیروئید، و سوء تغذیه همگی با خشکی پوست مرتبط هستند.

علائم و نشانه‌های خشکی پوست

علامت اصلی خشکی پوست، حساسیت و خارش است. افراد مبتلا به خشکی پوست عموماً لکه‌های خشک، خشک و قرمز را روی پوست خود مشاهده می‌کنند و این لکه‌ها معمولاً باعث ایجاد خارش می‌شوند. نواحی بیشتری از پوست که به این حالت دچار می‌شوند، شامل بازوها، دست‌ها، پایین پا، شکم و نواحیی است که دارای اصطکاک مانند پاشنه و کف پا هستند. با شدت خشکی پوست، ممکن است ترک‌هایی در پوست شکل بگیرند.

علائم و نشانه‌ها:

• خارش
• پوست خشک و زبر
• پلاک‌های قرمز

احساس خارش ممکن است شدت خشکی پوست را افزایش دهد. خارش می‌تواند منجر به ایجاد چرخه‌ی خارش-خاراندن شود. یعنی شخص احساس خارش می‌کند و در واکنش به آن خود را می‌خاراند که موجب تشدید خارش می‌شود و این روند ادامه دارد. حلقه‌ی خارش-خاراندن اغلب زمانی پدید می‌آید که کنترل آگاهانه‌ی خاراندن کم بوده یا وجود ندارد برای مثال در هنگام خواب.

بیشترین نواحی که دچار خشکی پوست می‌شوند عبارتند از:

• قسمت‌های پایین پا
• دستان
• بازوها

استمرار در خاراندن و ساییدن پوست ممکن است منجر به ضخیم شدن پوست شود. همچنین، برخی افراد ممکن است با خاراندن پوست، برجستگی‌های کوچک و قرمز روی پوستشان را تشکیل دهند. این لکه‌های برآمده ممکن است در صورت ادامه خاراندن، تحریک شده و بازگردند و حتی ممکن است عفونی شوند.

تشخیص خشکی پوست

عموماً خشکی پوست به آسانی و با معاینه‌ی بصری پوست قابل تشخیص است. با اینکه خشکی پوست می‌تواند بر روی هر نوع پوست و در هر سنی ایجاد شود، اما افراد مسن و اشخاصی که مرتب پوست خود را در معرض صابون‌ها یا مواد شوینده قرار می‌دهند بیشتر مستعد این وضعیت هستند. علاوه بر این یک سابقه‌ی پزشکی جامع و بررسی سابقه‌ی خانوادگی می‌تواند به تشخیص خشکی پوست کمک کند. با توجه سابقه‌ی پزشکی سایر شرایط پزشکی را می‌توان بررسی کرد و در نظر گرفت. در موارد دشوارتر نمونه‌برداری از پوست ممکن است برای تایید تشخیص و ارائه‌ی برنامه‌ی درمانی مفید باشد.

درمان

هیدرودرم ابریژن

هیدرودرم آخرین پیشرفت در زمینه‌ی بازسازی غیر لیزری پوست است. این روش یک گام فراتر از میکرودرم ابریژن است و نه تنها با ملایمت عمل لایه‌برداری را انجام می‌دهد بلکه همزمان پوست را با مواد مغذی تغذیه می‌کند. در روش هیدرودرم سلول‌های مرده‌ی پوست و آلودگی‌ها با شست‌شوی پوست در محلول‌های مرطوب‌کننده‌ی پوست که برای نیازهای فردی شما از جمله آکنه و رنگدانه‌های پوست مناسب هستند و یا در محلول‌های هیدراتاسیون، از بین می‌روند.

هیدرودرم ابریژن برای تمام انواع و شرایط پوستی مناسب است. محلول‌های ما بطور قابل توجهی موجب بهبود ظاهر خطوط ریز و چین و چروک‌ها، منافذ متراکم و بزرگ (دانه‌های سرسیاه)، پوست چرب و مستعد آکنه، و تجمع بیش از حد رنگدانه‌ها (نواحی تیره‌ی پوست مانند لکه‌های پیری قهوه‌ای)، می‌شوند.

با اینکه شما از تجربه‌ی آرامش‌بخش آبگرم روش هیدرودرم ابریژن لذت خواهید برد، مطمئن باشید که با تلاش زیاد نتایج ماندگار و زیبایی برای شما فراهم می‌شود.

میکرودرم ابریژن

میکرودرم یک روش غیرشیمیایی و غیرتهاجمی است که در آن از یک اسپری میکروکریستال برای برداشتن لایه‌ی خارجی سلول‌های پوست خشک و مرده استفاده می‌شود و پوستی جوان‌تر و سالم‌تر حاصل می‌‌گردد. میکرودرم همچنین موجب افزایش ساخت یک لایه‌ی زیرین جدید از سلول‌های پوست با میزان بالای کلاژن و الاستن می‌شود که ظاهر پوست شما را بهبود می‌بخشد. روش میکرودرم ملایم‌تر از درم ابریژن (برداشتن پوست) است. درم ابریژن روش قوی‌تری است که برای درمان خطوط عمیق پوست، آسیب‌های شدید نور خورشید و جای زخم‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد.

برخی درمان‌های خانگی برای خشکی پوست

دو یا سه بار در روز از کرم نرم‌کننده برای مرطوب کردن پوست استفاده کنید.

خشکی پوست ممکن است با گرفتن دوش ولرم و پرهیز از خاراندن بیش از حد پوست بهبود پیدا کند. آب داغ و شست‌شوی شدید و محکم می‌تواند روغن‌های طبیعی را که از پوست محافظت می‌کنند از بین ببرد و پوست را خشک‌تر کند.

ممکن است با استفاده از تمیزکننده‌های ملایم بتوان از خشکی پوست جلوگیری کرد. پاک‌کننده‌های ملایم یا محصولات فاقد صابون مانند Aveeno، Cetaphil، Dove یا Neutrogena برای پوست‌های خشک و حساس توصیه می‌شوند. صابون‌های معطر، خوشبو کننده و ضدباکتری می‌توانند بسیار خشن باشند و روغن‌های طبیعی محافظ پوست را از بین ببرند.

مرطوب‌کننده‌های مخصوص حاوی اسید لاکتیک (Amlactin، Lac-Hydrin) یا اوره (Urix یا Carmol) نیز در مرطوب کردن پوست موثر می‌باشند.

صابون‌ها و پاک‌کننده‌های ملایم عبارتند از:

• تمیزکننده‌ی فاقد صابون Dove
• تمیزکننده‌ی Aveeno
• تمیزکننده‌ی Cetaphil

مرطوب‌کننده‌های ملایم بدون عطر برای خشکی پوست مناسب هستند. مرطوب‌کننده‌های غلیظ و چرب بهترین نوع می‌باشند. معمولاً مرطوب‌کننده‌ها باید سه تا پنج دقیقه بعد از حمام گرفتن که پوست همچنان مرطوب است، مورد استفاده قرار بگیرند.

وجود رطوبت روی پوست و در محیط اطراف برای خشکی پوست بسیار مهم است. نگهداری از پوست در شرایط رطوبتی مطلوب و استفاده از مرطوب‌کننده‌های داخل ساختمان می‌تواند موجب بهبود خشکی پوست شود.

پیشگیری از خشکی پوست

برای پیشگیری از خشکی پوست ممکن است مرطوب کردن محیط داخل خانه بویژه در ماه‌های خشک زمستان مفید باشد. گاهی اوقات کاهش تعداد دفعات استحمام و پرهیز از صابون‌های قوی و کاهش استفاده از مواد شوینده نیز ممکن است به بهبود خشکی پوست کمک کند. تمیزکننده‌های خشن می‌توانند روغن‌های طبیعی و چربی پوست را از بین ببرد. کاهش قراگیری در معرض عوامل محرک مانند حلّا‌ل‌ها و لباس‌های پشمی می‌تواند از بدتر شدن خشکی پوست جلوگیری کند.

• پرهیز از صابون‌ها و مواد شوینده‌ی قوی
• استفاده از دستگاه‌های مرطوب‌کننده‌ی داخل خانه
• کم کردن تماس با محرک‌هایی مانند حلّال‌ها
• پرهیز ار پوشین لباس‌های پشمی
• استفاده از لباس‌های پنبه‌ای و با الیاف طبیعی
• نقل مکان به محیط‌های با رطوبت بسیار بالا