انواع داروها برای درمان ریزش و تقویت مو

پروپشیا (فیناستراید) یک داروی مهار کننده 5-آلفا ردوکتاز است که استفاده از آن مانع تبدیل تستوسترون به هورمون 5-آلفا دی‌هیدروتستوسترون (DHT) می‌شود. DHT نقش مهمی در ریزش مو دارد. پروپشیا یک داروی تجویزی است که به طور خاص برای درمان ریزش مو در آقایان استفاده می‌شود. هرچند در بازار انواع دیگری از مهار کننده‌های 5-آلفا ردوکتاز موجود هستند، اما پروپشیا تنها داروی تأیید شده برای درمان آلوپسی الگوی مردانه است.

پروپشیا می‌تواند باعث کاهش سطح عملکرد جنسی شود.

ماینوکسیدیل می‌تواند برای طاسی‌های الگوی مردانه و زنانه، یا ریزش موی ناشی از سن و هورمون مفید باشد. البته دقیقاً مشخص نیست که ماینوکسیدیل چگونه عمل می‌کند. این دارو با نام‌های تجاری دیگری نیز در بازار وجود دارد.

اسپیرونولاکتون یک داروی ضد آلدوسترون و داروی ادرارآور نگهدارنده پتاسیم است که برای درمان فشار خون بالا استفاده می‌شود. سازمان غذا و داروی آمریکا اسپیرونولاکتون را به عنوان یک داروی ادرارآور تأیید کرده است، اما نه برای درمان آلوپسی.

اگرچه روی برچسب دارو درباره آلوپسی هیچ اطلاعاتی آمده است، اما اسپیرونولاکتون برای درمان این عارضه، به ویژه الگوی آلوپسی زنانه، استفاده می‌شود. این دارو با متوقف کردن تولید آندروژن‌ها و جلوگیری از اثرگذاری آندروژن‌ها در گیرنده‌ها، عملکرد خود را انجام می‌دهد.

مصرف اسپیرونولاکتون ممکن است منجر به کاهش میل جنسی، ناتوانی جنسی و ژینوکوماستی (بزرگ شدن بیش از حد پستان در مردان) شود، بنابراین به‌طور عمده توسط زنان مورد استفاده قرار می‌گیرد. این دارو همچنین می‌تواند منجر به تجمع پتاسیم در بدن (هیپرکالمیا) شود که خود باعث بروز مشکلات جدی دیگری می‌شود.

شایع‌ترین عوارض اسپیرونولاکتون در زنان عبارتند از تحریک‌پذیر شدن سینه‌ها، نامنظم شدن عادات ماهانه و تغييرات سريع خلقي. زنانی که در سنین باروری قرار دارند، می‌بایست در حین استفاده از این دارو اقدامات پیشگیری از بارداری را به شکل مؤثری انجام دهند، زیرا بارداری در حین مصرف این دارو با ریسک مؤنث شدن جنین مذکر همراه است.

سایمتیدین یک مسدود کننده هیستامین است، که عمدتاً از آن برای درمان مشکلات معد‌ه‌ای و روده‌ای مانند برگشت اسید معده و زخم‌های معده استفاده می‌شود. این دارو به عنوان یک آنتی‌آندروژن نیز عمل می‌کند. از سایمتیدین برای درمان هیرسوتیسم در زنان استفاده شده و تحقیقات مربوط به آن نتایج امیدوار کننده‌ای در زمینه درمان آلوپسی آندروژنتیک در زنان را نشان داده است.

استفاده از سایمتیدین برای مردان توصیه نمی‌شود زیرا برای کمک به رشد موها به دوز بالای آن نیاز است که می‌تواند باعث ایجاد خصوصیات زنانه و عوارض جانبی جنسی شود.

داروهای خوراکی ضدبارداری تولید اندروژن‌های تخمدانی را کاهش می‌دهند، که بنابراین می‌توان از آن‌ها برای درمان طاسی الگوی مردانه (آلوپسی آندروژنتیک) استفاده کرد. با این حال، پزشک باید ریسک‌ها را ارزیابی کرده، و بعد از بررسی تاریخچه پزشکی و سبک زندگی بیمار، در مورد مناسب بودن یا نبودن این داروها تصمیم بگیرد. تنها از داروهای ضدبارداری خوراکی با شاخص آندروژن پایین برای درمان آلوپسی آندروژنتیک استفاده می‌شود، زیرا قرص‌های دارای شاخص آندروژن بالا خود می‌توانند باعث ریزش مو شوند.

درمان جایگزینی هورمون، برای درمان آلوپسی آندروژنتیک در زنان یائسه که کمبود استروژن و/یا پروستروژن دارند مفید است.

آلوپسی آره‌آتا

هیچ دارویی وجود ندارد که مشخصاً برای درمان آلوپسی آره‌آتا مورد تأیید قرار گرفته باشد، البته داروهای زیر می‌توانند برای برخی از افراد مفید باشند. این داروها به رشد موها کمک می‌کنند اما نمی‌توانند از ایجاد نواحی بدون مو جلوگیری کرده یا بیماری‌های زمینه‌ای را درمان کنند.

کورتیکواستروئیدها

کورتیکواستروئیدها سیستم ایمنی بدن را سرکوب کرده و از آن‌ها برای کنترل بیماری‌های خود ایمنی مانند آلوپسی آره‌آتا استفاده می‌شود. بیماران می‌توانند کورتیکواستروئیدها را به صورت تزریق موضعی، خوراکی یا پمادهای موضعی دریافت کنند.

تزریق موضعی کورتیکواستروئیدها متداول‌ترین درمان استروئیدی است. این داروها ماهی یک بار، طی چند تزریق به نواحی بی‌موی سر تزریق می‌شوند. تزریقات موضعی استروئید‌ها، عوارض طولانی مدت کورتیکواستروئیدهای خوراکی را ندارند.

عوارض جانبی این تزریق‌ها عموماً عبارتند از یک دوره کوتاه درد، احساس مور مور شدن و فرورفتگی‌های موقتی در پوست که ناشی از خود این تزریقات هستند. گاهی اوقات حتی کورتیکواستروئیدهای موضعی نیز می‌توانند با عوارض جانبی سیستمیک همراه باشند.

کورتیکواستروئیدهای خوراکی برای موارد گسترده‌تر آلوپسی آره‌آتا استفاده می‌شوند. این داروها تنها به عنوان یک درمان کوتاه مدت تجویز می‌شوند.

کورتیکواستروئیدهای موضعی، شامل کرم‌ها یا پمادهای استروئیدی، مستقیماً روی نواحی بی‌مو مالیده می‌شوند. این روش زمانی که با درمان‌های دیگری مانند آنترالین یا ماینوکسیدیل موضعی ترکیب می‌شوند بهتر جواب می‌دهد.

ماینوکسیدیل موضعی به عنوان دارویی برای درمان طاسی‌های الگودار تأیید شده و به رشد مو در مبتلایان به آلوپسی آره‌آتا کمک می‌کند.

آنترالین یک ماده مصنوعی شبیه به قیر بوده و یک آنتی‌میتوتیک است؛ آنتی‌میتوتیک ماده‌ای است که در میتوز، که مرحله‌ای در فرایند ریپلیکاسیون DNA است، اخلال ایجاد کرده یا از آن جلوگیری می‌کند. کرم یا پماد آنترالین روزی یک بار روی نواحی بی‌مو مالیده می‌شود. البته، برای کاهش تحریک پوست می‌بایست دارو بعد از 30 تا 60 دقیقه شسته و پاک شود.

از سولفاسالازین برای موارد شدید آلوپسی آره‌آتا استفاده می‌شود. این دارو بروی سیستم ایمنی بدن تأثیر گذاشته و از آن برای درمان بیماری‌های خود ایمنی استفاده می‌شود. البته استفاده از سولفاسالازین به دلیل عوارض جانبی آن محدود است.

از سیکلوسپورین، در پسوریازیس و سایر عارضه‌های خود ایمنی پوست جهت سرکوب سیستم ایمنی بدن استفاده می‌شود. اگرچه سیکلوسپورین به رویش مجدد مو در مبتلایان به آلوپسی آره‌آتا کمک می‌کند، اما ریسک استفاده از آن به مزایایش می‌چربد، چنانکه سیکلوسپورین خوراکی می‌تواند با سرکوب سیستم ایمنی، بدن را در معرض عفونت‌های جدی قرار دهد. سایر عوارض منفی این دارو عبارتند از فشار خون بالا و اختلالات کلیوی، البته این عوارض معمولاً پرگشت ‌پذیر هستند.