انواع داروها برای درمان ریزش و تقویت مو

پروپشیا (فیناستراید) یک مهار کننده 5- آلفا ردوکتاز است. این دارو از تبدیل تستوسترون به هورمون 5- آلفا دی‌هیدروتستوسترون (DHT)، که نقش مهمی در ریزش مو دارد، جلوگیری می‌کند. پروپشیا یک داروی تجویزی بوده و راه های درمان ریزش مو برای آقایان است. انواع دیگری از مهار کننده‌های 5- آلفا ردوکتاز نیز در بازار وجود دارد، اما پروپشیا تنها داروی تأیید شده برای آلوپسی الگوی مردانه است.

پروپشیا می‌تواند باعث کاهش سطح عملکرد جنسی شود.

ماینوکسیدیل می‌تواند برای طاسی‌های الگوی مردانه و زنانه، یا ریزش موی ناشی از سن و هورمون مفید باشد. البته دقیقاً مشخص نیست که ماینوکسیدیل چگونه عمل می‌کند. این دارو با نام‌های تجاری دیگری نیز در بازار وجود دارد.

اسپیرونولاکتون یک داروی ضدآلدوسترون و ادرارآورِ نگهدارنده پتاسیم است که از آن برای درمان فشار خون بالا استفاده می‌شود. سازمان غذا و داروی آمریکا، اسپیرونولاکتون را به عنوان یک داروی ادرارآور تأیید کرده، نه برای درمان آلوپسی.

اگرچه روی برچسب دارو در مورد آلوپسی چیزی نوشته نشده، اما از آن برای این عارضه، خصوصاً طاسی الگوی زنانه، استفاده می‌شود. این دارو تولید آندروژن‌ها را متوقف کرده و همچنین مانع از اثرگذاری آندروژن‌ها در محل گیرنده‌ها می‌شود.

اسپیرونولاکتون می‌تواند باعث کاهش میل جنسی، ناتوانی جنسی و ژینوکوماستی (بزرگ شدن بیش از حد پستان مردان) شود که بنابراین عمدتاً توسط زنان مصرف می‌شود. این دارو همچنین می‌تواند باعث تجمع پتاسیم در بدن (هیپرکالمیا) شود، که خود مشکلات جدی دیگری به همراه خواهد داشت.

شایع‌ترین عوارض اسپیرونولاکتون در زنان عبارتند از تحریک‌پذیر شدن سینه‌ها، نامنظم شدن عادات ماهانه و تغييرات سريع خلقي. زنانی که در سنین باروری قرار دارند، می‌بایست در حین استفاده از این دارو اقدامات پیشگیری از بارداری را به شکل مؤثری انجام دهند، زیرا بارداری در حین مصرف این دارو با ریسک مؤنث شدن جنین مذکر همراه است.

سایمتیدین یک مسدود کننده هیستامین است، که عمدتاً از آن برای درمان مشکلات معد‌ه‌ای و روده‌ای مانند برگشت اسید معده و زخم‌های معده استفاده می‌شود. این دارو به عنوان یک آنتی‌آندروژن نیز عمل می‌کند. از سایمتیدین برای درمان هیرسوتیسم در زنان استفاده شده و تحقیقات مربوط به آن نتایج امیدوار کننده‌ای در زمینه درمان آلوپسی آندروژنتیک در زنان را نشان داده است.

استفاده از سایمتیدین برای مردان توصیه نمی‌شود زیرا برای کمک به رشد موها به دوز بالای آن نیاز است که می‌تواند باعث ایجاد خصوصیات زنانه و عوارض جانبی جنسی شود.

داروهای خوراکی ضدبارداری تولید اندروژن‌های تخمدانی را کاهش می‌دهند، که بنابراین می‌توان از آن‌ها برای درمان طاسی الگوی مردانه (آلوپسی آندروژنتیک) استفاده کرد. با این حال، پزشک باید ریسک‌ها را ارزیابی کرده، و بعد از بررسی تاریخچه پزشکی و سبک زندگی بیمار، در مورد مناسب بودن یا نبودن این داروها تصمیم بگیرد. تنها از داروهای ضدبارداری خوراکی با شاخص آندروژن پایین برای درمان آلوپسی آندروژنتیک استفاده می‌شود، زیرا قرص‌های دارای شاخص آندروژن بالا خود می‌توانند باعث ریزش مو شوند.

درمان جایگزینی هورمون، برای درمان آلوپسی آندروژنتیک در زنان یائسه که کمبود استروژن و/یا پروستروژن دارند مفید است.

آلوپسی آره‌آتا

هیچ دارویی وجود ندارد که مشخصاً برای درمان آلوپسی آره‌آتا مورد تأیید قرار گرفته باشد، البته داروهای زیر می‌توانند برای برخی از افراد مفید باشند. این داروها به رشد موها کمک می‌کنند اما نمی‌توانند از ایجاد نواحی بدون مو جلوگیری کرده یا بیماری‌های زمینه‌ای را درمان کنند.

کورتیکواستروئیدها

کورتیکواستروئیدها سیستم ایمنی بدن را سرکوب کرده و از آن‌ها برای کنترل بیماری‌های خود ایمنی مانند آلوپسی آره‌آتا استفاده می‌شود. بیماران می‌توانند کورتیکواستروئیدها را به صورت تزریق موضعی، خوراکی یا پمادهای موضعی دریافت کنند.

تزریق موضعی کورتیکواستروئیدها متداول‌ترین درمان استروئیدی است. این داروها ماهی یک بار، طی چند تزریق به نواحی بی‌موی سر تزریق می‌شوند. تزریقات موضعی استروئید‌ها، عوارض طولانی مدت کورتیکواستروئیدهای خوراکی را ندارند.

عوارض جانبی این تزریق‌ها عموماً عبارتند از یک دوره کوتاه درد، احساس مور مور شدن و فرورفتگی‌های موقتی در پوست که ناشی از خود این تزریقات هستند. گاهی اوقات حتی کورتیکواستروئیدهای موضعی نیز می‌توانند با عوارض جانبی سیستمیک همراه باشند.

کورتیکواستروئیدهای خوراکی برای موارد گسترده‌تر آلوپسی آره‌آتا استفاده می‌شوند. این داروها تنها به عنوان یک درمان کوتاه مدت تجویز می‌شوند.

کورتیکواستروئیدهای موضعی، شامل کرم‌ها یا پمادهای استروئیدی، مستقیماً روی نواحی بی‌مو مالیده می‌شوند. این روش زمانی که با درمان‌های دیگری مانند آنترالین یا ماینوکسیدیل موضعی ترکیب می‌شوند بهتر جواب می‌دهد.

ماینوکسیدیل موضعی به عنوان دارویی برای درمان طاسی‌های الگودار تأیید شده و به رشد مو در مبتلایان به آلوپسی آره‌آتا کمک می‌کند.

آنترالین یک ماده مصنوعی شبیه به قیر بوده و یک آنتی‌میتوتیک است؛ آنتی‌میتوتیک ماده‌ای است که در میتوز، که مرحله‌ای در فرایند ریپلیکاسیون DNA است، اخلال ایجاد کرده یا از آن جلوگیری می‌کند. کرم یا پماد آنترالین روزی یک بار روی نواحی بی‌مو مالیده می‌شود. البته، برای کاهش تحریک پوست می‌بایست دارو بعد از 30 تا 60 دقیقه شسته و پاک شود.

از سولفاسالازین برای موارد شدید آلوپسی آره‌آتا استفاده می‌شود. این دارو بروی سیستم ایمنی بدن تأثیر گذاشته و از آن برای درمان بیماری‌های خود ایمنی استفاده می‌شود. البته استفاده از سولفاسالازین به دلیل عوارض جانبی آن محدود است.

از سیکلوسپورین، در پسوریازیس و سایر عارضه‌های خود ایمنی پوست جهت سرکوب سیستم ایمنی بدن استفاده می‌شود. اگرچه سیکلوسپورین به رویش مجدد مو در مبتلایان به آلوپسی آره‌آتا کمک می‌کند، اما ریسک استفاده از آن به مزایایش می‌چربد، چنانکه سیکلوسپورین خوراکی می‌تواند با سرکوب سیستم ایمنی، بدن را در معرض عفونت‌های جدی قرار دهد. سایر عوارض منفی این دارو عبارتند از فشار خون بالا و اختلالات کلیوی، البته این عوارض معمولاً پرگشت ‌پذیر هستند.